dem Stamm eigene Dekl.
collis collis m
(Gen. Pl. -ium)
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
collis, is, maskulin (vergleiche celsus, excello und griechisch κολώνη, κολωνός, Anhöhe), die Anhöhe, der Hügel (Gegensatz campus)
iugum collisCaes.
c. inops parvusqueLiv.
arduusAuct. b. Alex., arduus ascensuLiv.
colles nitidissimi viridissimiqueCic.
c. Capitolinus, PalatinusLiv.
Quirinalis, Viminalis, siehe Quirinalis, Viminalis
c. Dianae, der aventinische Hügel (Berg)Mart.
terreni et placide acclives collesLiv.
colles vitiferi, RebenhügelPlin.
colles supiniVerg.Vulg.
insbesondere die colles Roms
vernacula septem collium plebsTert. apol. 35
montani colles, Anhöhen auf dem GebirgePlin.
Plural auch = GebirgeSil. 3, 420Amm. 18, 3, 9
Pyrenaei collesAmm. 15, 11, 2
☞Ablativ Singular gewöhnlich colle, selten collīLucr. 2, 317 und 322Auct. Aetnae 466
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
collis, is, masculine 2 CEL-, an elevation, high ground, hill
iugum collisCaes.
aequaliter declivisCaes.
leniter adclivisCaes.
altusOv.
celsusVerg.
septem colles, i.e. RomeHor.
summa collium insederantTac.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu