a-Dekl.
superbia ae f
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
superbia, ae, feminin (superbus) = ὑπερηφανεία, das Sich-Erheben über andere, der Stolz
I)im üblen Sinn: der Übermut, Hochmut, die Hoffart, der Stolz (Gegensatz humanitas, aequitas, moderatio), oft neben arrogantia und insolentiaCic.und andere
superbiam abicerePlaut., ponereHor.
alicuius superbiam retunderePhaedr.
per superbiam aetatem agereSall.
absit superbia, asperitasPlin. ep.
tumens inani superbiā graculusPhaedr.
Plural
secundas fortunas decent superbiaePlaut. Stich. 300
übertragen
candoris, die Anfälligkeit der weißen WandfarbeVitr. 7, 3, 4
II)im guten Sinn: das Hochgefühl, stolze Selbstgefühl
sume superbiam (durch Verdienste)Hor. carm. 3, 30, 14
nec tantam Vespasiano superbiam, ut etc.Tac. hist. 3, 66
übertragen
eadem causa in piris taxatur superbiae cognominePlin. 15, 53
☞archaistischer Genitiv superbiaiPlaut. cist. 40
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
superbia, ae, feminine superbus, loftiness, haughtiness, pride, arrogance
quae est ista superbiaCic.
divitiae plenae insolentis superbiaeCic.
illa tua singularisCic.
increpans superbiam PapiriLiv.
pone superbiamHor.
in voltu damnosa superbia vestroOv.
Conceit, vanity
ad ludibrium stolidae superbiaeLiv.
Rudeness, discourtesy
superbiam tuam accusant, quod negent te percontantibus respondereCic.
High spirit, honorable pride
sume superbiam Quaesitam meritisHor.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu