14 Vulg II Mcc 14

1sed post triennii tempus cognovit Iudas et qui cum eo erant

Demetrium Seleuci cum multitudine valida et navibus

per portum Tripoli ascendisse ad loca oportuna

2et tenuisse regiones adversus Antiochum et eius ducem

Lysiam

3Alchimus autem quidam qui summus sacerdos fuerat

sed voluntarie coinquinatus est temporibus commixtionis

considerans nullo modo sibi esse salutem neque accessum ad altare

4venit ad regem Demetrium centesimo quinquagesimo anno

offerens ei auream coronam et palmam

super haec et tallos qui templi esse videbantur

et ipsa quidem die siluit

5tempus autem oportunum dementiae suae nanctus

convocatus a Demetrio ad consilium

et interrogatus quibus rebus et consiliis Iudaei niterentur

6respondit ipsi qui dicuntur Asidei Iudaeorum

quibus praeest Iudas Macchabeus

bella nutriunt et seditiones movent

nec patiuntur regnum esse quietum

7nam et ego defraudatus parentum gloria

dico autem summo sacerdotio huc veni

8primo quidem utilitatibus regis fidem servans

secundo autem etiam civibus consulens

nam illorum pravitate universum genus nostrum non minime vexatur

9sed his singulis oro rex cognitis

et regioni et generi secundum pervulgatam omnibus humanitatem tuam prospice

10nam quamdiu superest Iudas inpossibile est pacem esse negotiis

11talibus autem ab hoc dictis

et ceteri amici hostiliter habentes

adversus Iudam inflammaverunt Demetrium

12qui statim Nicanorem praepositum elefantorum

ducem misit Iudaeam

13datis mandatis ipsum quidem Iudam caperet

eos vero qui cum illo erant dispergeret

et constitueret Alchimum maximi templi summum sacerdotem

14tunc gentes quae de Iudaea fugerant Iudam

segregatim se Nicanori miscebant

miserias et clades Iudaeorum prosperitates rerum suarum existimantes

15audito itaque Iudaei Nicanoris adventu et conventu nationum

conspersi terra rogabant eum qui populum suum constituit

eum in aeternum custodiret

quique suam portionem signis evidentibus protegit

16imperante autem duce statim inde moverunt

et convenerunt ad castellum Dessau

17Simon vero frater Iudae commiserat cum Nicanore

sed conterritus est repentino adventu adversariorum

18Nicanor tamen audiens virtutem comitum Iudae

et animi magnitudinem quam pro patriae certaminibus habebant

sanguine iudicium facere metuebat

19quam ob rem misit Possidonium et Theodotum

et Matthathiam

ut darent dextras atque acciperent

20et cum diu de his consilium ageretur

et ipse dux ad multitudinem rettulisset

omnium una fuit sententia amicitiis annuere

21itaque diem constituerunt qua secreto inter se

agerent

et a singulis sellae prolatae sunt et positae

22praecepit autem Iudas armatos esse locis oportunis

ne forte ab hostibus repente mali aliquid oriretur

et congruum conloquium fecerunt

23morabatur autem Nicanor Hierosolymis

et nihil inique agebat

gregesque turbarum quae congregatae fuerant dimisit

24habebat autem semper Iudam carum

ex animo erat vero

inclinatus

25rogavit eum ducere uxorem filiosque

procreare

nuptias fecit quiete egit communiterque vivebant

26Alchimus autem videns caritatem illorum ad invicem et conventiones

venit ad Demetrium et dicebat

Nicanorem rebus alienis adsentare

Iudamque regni insidiatorem successorem sibi destinasse

27itaque rex exasperatus et pessimis huius criminationibus inritatus

scripsit Nicanori dicens

graviter quidem se ferre de amicitiae conventione

iubere tamen Macchabeum citius vinctum mittere

Antiochiam

28quibus cognitis Nicanor consternabatur et graviter ferebat

si ea quae convenerant irrita faceret nihil laesus a viro

29sed quia regi resistere non poterat

oportunitatem observabat qua praeceptum perficeret

30at Macchabeus videns austerius secum agere Nicanorem

et consuetum occursum ferocius exhibentem

intellegens non ex bono esse austeritatem istam

paucis suorum congregatis occultavit se a Nicanore

31quod ut ille cognovit fortiter se a viro praeventum

venit ad maximum et sanctissimum templum

et sacerdotibus solitas hostias offerentibus iussit sibi tradi virum

32quibus cum iuramento dicentibus

nescire se ubi esset qui quaerebatur

extendens manum ad templum

33iuravit

nisi mihi vinctum Iudam tradideritis

istud Dei fanum in planitiem deducam et altare effodiam

et templum hoc Libero patri consecrabo

34et his dictis abiit

sacerdotes autem protendentes manus in caelum

invocabant eum qui semper propugnator esset gentis ipsorum haec dicentes

35tu Domine qui universitatis nullius indiges

voluisti templum habitationis tuae fieri in nobis

36et nunc sancte sanctorum omnium Domine

conserva in aeternum inpollutam domum istam

quae nuper mundata est

37Razias autem quidam de senioribus ab Hierosolymis delatus est Nicanori

vir amator civitatis et bene audiens

qui pro adfectu pater Iudaeorum appellabatur

38hic multis temporibus continentiae propositum tenuit in iudaismo

corpusque et animam tradere contentus pro perseverantia

39volens autem Nicanor manifestare odium quod habebat in Iudaeos

misit milites quingentos ut eum conprehenderent

40putabat enim si illum decepisset

se cladem maximam Iudaeis inlaturum

41turbis autem inruere domum eius

et ianuam disrumpere atque ignem admovere cupientibus

cum iam conprehenderetur gladio se petit

42eligens nobiliter mori potius quam subditus fieri peccatoribus

et contra natales suos indignis iniuriis agi

43sed cum per festinationem non certo ictu plagam dedisset

et turbae intra ostia inrumperent

recurrens audenter ad murum

praecipitavit semet ipsum viriliter in turbas

44quibus velociter locum dantibus casui eius

venit per mediam cervicem

45et cum adhuc spiraret accensis animis surrexit

cum et sanguis eius magno fluxu deflueret

saucius cursu turbam pertransiit

46et stans super petram quandam praeruptam et iam exsanguis effectus

conplexus intestina sua utrisque manibus proiecit super turbas

invocans Dominatorem vitae ac spiritus ut haec illi iterum redderet

atque ita vita defunctus est