9. Vulpis et caper Phaedr. 4, 9

Homo in periclum simul ac venit callidus,1

Reperire effugium quaerit alterius malo.

Cum decidisset vulpes in puteum inscia

Et altiore clauderetur margine,

Devenit hircus sitiens in eundem locum;5

Simul rogavit esset an dulcis liquor

Et copiosus. Illa fraudem moliens:

»Descende, amice; tanta bonitas est aquae

Voluptas ut satiari non possit mea.«

Immisit se barbatus. Tum vulpecula10

Evasit puteo nixa celsis cornibus,

Hircumque clauso liquit haerentem vado.