12. Cervus ad fontem Phaedr. 1, 12

Laudatis utiliora quae contempseris1

Saepe inveniri testis haec narratio est.

Ad fontem cervus, cum bibisset, restitit

Et in liquore vidit effigiem suam.

Ibi dum ramosa mirans laudat cornua5

Crurumque nimiam tenuitatem vituperat,

Venantum subito vocibus conterritus

Per campum fugere coepit et cursu levi

Canes elusit. Silva tum excepit ferum,

In qua retentis impeditus cornibus10

Lacerari coepit morsibus saevis canum.

Tunc moriens edidisse vocem hanc dicitur:

»O me infelicem! qui nunc demum intellego

Utilia mihi quam fuerint quae despexeram,

Et quae laudaram quantum luctus habuerint.«15