Daedalus et Icarus. Perdix. Ov. met. 8, 183–259

Daedalus interea Creten longumque perosus

exilium tactusque loci natalis amore

185clausus erat pelago. »Terras licet« inquit »et undas

obstruat; at caelum certe patet; ibimus illac!

Omnia possideat, non possidet aera Minos.«

Dixit et ignotas animum dimittit in artes

naturamque novat. Nam ponit in ordine pennas,

190a minima coeptas, longam breviore sequenti,

ut clivo crevisse putes: sic rustica quondam

fistula disparibus paulatim surgit avenis.

Tum lino medias et ceris adligat imas,

atque ita conpositas parvo curvamine flectit,

195ut veras imitetur aves. Puer Icarus una

stabat et, ignarus sua se tractare pericla,

ore renidenti modo, quas vaga moverat aura,

captabat plumas, flavam modo pollice ceram

mollibat lusuque suo mirabile patris

200impediebat opus. Postquam manus ultima coepto

inposita est, geminas opifex libravit in alas

ipse suum corpus motaque pependit in aura.

Instruit et natum »medio« que »ut limite curras,

Icare,« ait »moneo, ne, si demissior ibis,

205unda gravet pennas, si celsior, ignis adurat.

Inter utrumque vola, nec te spectare Booten

aut Helicen iubeo strictumque Orionis ensem:

me duce carpe viam.« Pariter praecepta volandi

tradit et ignotas umeris accommodat alas.

210Inter opus monitusque genae maduere seniles,

et patriae tremuere manus. Dedit oscula nato

non iterum repetenda suo pennisque levatus

ante volat comitique timet, velut ales, ab alto

quae teneram prolem produxit in aera nido,

215hortaturque sequi damnosasque erudit artes

et movet ipse suas et nati respicit alas.

Hos aliquis tremula dum captat harundine pisces,

aut pastor baculo stivave innixus arator

vidit et obstipuit, quique aethera carpere possent,

220credidit esse deos. Et iam Iunonia laeva

parte Samos (fuerant Delosque Parosque relictae),

dextra Lebinthos erat fecundaque melle Calymne,

cum puer audaci coepit gaudere volatu

deseruitque ducem caelique cupidine tractus

225altius egit iter: rapidi vicinia solis

mollit odoratas, pennarum vincula, ceras.

Tabuerant cerae: nudos quatit ille lacertos,

remigioque carens non ullas percipit auras,

oraque caerulea patrium clamantia nomen

230excipiuntur aqua, quae nomen traxit ab illo.

At pater infelix, nec iam pater, »Icare,« dixit,

»Icare,« dixit »ubi es? qua te regione requiram?«

»Icare« dicebat: pennas adspexit in undis

devovitque suas artes corpusque sepulcro

235condidit, et tellus a nomine dicta sepulti.

Hunc miseri tumulo ponentem corpora nati

garrula limoso prospexit ab elice perdix

et plausit pennis testataque gaudia cantu est:

unica tunc volucris nec visa prioribus annis,

240factaque nuper avis, longum tibi, Daedale, crimen.

Namque huic tradiderat, fatorum ignara, docendam

progeniem germana suam, natalibus actis

bis puerum senis, animi ad praecepta capacis.

Ille etiam medio spinas in pisce notatas

245traxit in exemplum ferroque incidit acuto

perpetuos dentes et serrae repperit usum.

Primus et ex uno duo ferrea bracchia nodo

vinxit, ut aequali spatio distantibus illis

altera pars staret, pars altera duceret orbem.

250Daedalus invidit sacraque ex arce Minervae

praecipitem misit, lapsum mentitus; at illum

quae favet ingeniis, excepit Pallas avemque

reddidit et medio velavit in aere pennis;

sed vigor ingenii quondam velocis in alas

255inque pedes abiit: nomen, quod et ante, remansit.

Non tamen haec alte volucris sua corpora tollit,

nec facit in ramis altoque cacumine nidos:

propter humum volitat ponitque in saepibus ova

antiquique memor metuit sublimia casus.