327–364 Ov. ars 1

Cressa Thyesteo si se abstinuisset amore

(Et quantum est uno posse carere viro?),

Non medium rupisset iter, curruque retorto

330Auroram versis Phoebus adisset equis.

Filia purpureos Niso furata capillos

Pube premit rabidos inguinibusque canes.

Qui Martem terra, Neptunum effugit in undis,

Coniugis Atrides victima dira fuit.

335Cui non defleta est Ephyraeae flamma Creüsae,

Et nece natorum sanguinolenta parens?

Flevit Amyntorides per inania lumina Phoenix:

Hippolytum pavidi diripuistis equi.

Quid fodis inmeritis, Phineu, sua lumina natis?

340Poena reversura est in caput ista tuum.

Omnia feminea sunt ista libidine mota;

Acrior est nostra, plusque furoris habet.

Ergo age, ne dubita cunctas sperare puellas;

Vix erit e multis, quae neget, una, tibi.

345Quae dant quaeque negant, gaudent tamen esse rogatae:

Ut iam fallaris, tuta repulsa tua est.

Sed cur fallaris, cum sit nova grata voluptas

Et capiant animos plus aliena suis?

Fertilior seges est alienis semper in agris,

350Vicinumque pecus grandius uber habet.

Sed prius ancillam captandae nosse puellae

Cura sit: accessus molliet illa tuos.

Proxima consiliis dominae sit ut illa, videto,

Neve parum tacitis conscia fida iocis.

355Hanc tu pollicitis, hanc tu corrumpe rogando:

Quod petis, ex facili, si volet illa, feres.

Illa leget tempus (medici quoque tempora servant)

Quo facilis dominae mens sit et apta capi.

Mens erit apta capi tum, cum laetissima rerum

360Ut seges in pingui luxuriabit humo.

Pectora dum gaudent nec sunt adstricta dolore,

Ipsa patent, blanda tum subit arte Venus.

Tum, cum tristis erat, defensa est Ilios armis:

Militibus gravidum laeta recepit equum.