415–460 Ov. ars 3

415Quis Danaën nosset, si semper clusa fuisset,

Inque sua turri perlatuisset anus?

Utilis est vobis, formosae, turba, puellae.

Saepe vagos ultra limina ferte pedes.

Ad multas lupa tendit oves, praedetur ut unam,

420Et Iovis in multas devolat ales aves.

Se quoque det populo mulier speciosa videndam:

Quem trahat, e multis forsitan unus erit.

Omnibus illa locis maneat studiosa placendi,

Et curam tota mente decoris agat.

425Casus ubique valet; semper tibi pendeat hamus:

Quo minime credas gurgite, piscis erit.

Saepe canes frustra nemorosis montibus errant,

Inque plagam nullo cervus agente venit.

Quid minus Andromedae fuerat sperare revinctae,

430Quam lacrimas ulli posse placere suas?

Funere saepe viri vir quaeritur; ire solutis

Crinibus et fletus non tenuisse decet.

Sed vitate viros cultum formamque professos,

Quique suas ponunt in statione comas.

435Quae vobis dicunt, dixerunt mille puellis:

Errat et in nulla sede moratur amor.

Femina quid faciat, cum sit vir levior ipsa,

Forsitan et plures possit habere viros?

Vix mihi credetis, sed credite: Troia maneret,

440Praeceptis Priamo si foret usa satae.

Sunt qui mendaci specie grassentur amoris,

Perque aditus talis lucra pudenda petant.

Nec coma vos fallat liquido nitidissima nardo,

Nec brevis in rugas lingula pressa suas:

445Nec toga decipiat filo tenuissima, nec si

Anulus in digitis alter et alter erit.

Forsitan ex horum numero cultissimus ille

Fur sit, et uratur vestis amore tuae.

»Redde meum!« clamant spoliatae saepe puellae,

450»Redde meum!« toto voce boante foro.

Has, Venus, e templis multo radiantibus auro

Lenta vides lites Appiadesque tuae.

Sunt quoque non dubia quaedam mala nomina fama:

Deceptae multi crimen amantis habent.

455Discite ab alterius vestras timuisse querellis;

Ianua fallaci ne sit aperta viro.

Parcite, Cecropides, iuranti credere Theseo:

Quos faciet testes, fecit et ante, deos.

Et tibi, Demophoon, Theseï criminis heres,

460Phyllide decepta nulla relicta fides.