42 Cic. ac. 2 129–131

129Sed quod coeperam: quid habemus in rebus bonis et malis explorati?explorati A³N exploti A¹B nempe fines constituendi sunt ad quos et bonorum et malorum summa referatur. qua de re est igitur inter summos viros maior dissensio? Et omitto illa quae relicta iam videntur, Erillum qui in cognitione et scientia summum bonum ponit; qui cum Zenonis auditor esset vides quantum ab eo dissenserit et quam non multum a Platone. Megaricorum fuit nobilis disciplina, cuius ut scriptum video princeps Xenophanes quem modo nominavi, deinde cf. p. 88, 26 eum secuti Parmenides et Zeno (** itaque ab is Eleatici Eleatae ambo Pl. Eleatici Vict. var. lect. 10, 17 eretriaci AB philosophy nominabanturnominabantur A²NB -nantur A¹ ), post Euclides Socratis discipulus Megareus, a quo idem illi Megarici dicti, qui id bonum solum esse dicebant quod esset unum et simile et idem semper; cf. lact. inst. 3, 12, 9 Euclides qui fuit Megaricorum conditor disciplinae – – id esse dixit summum bonum quod simile sit et idem semper hi quoque multa a Platone. a Menedemo autem, quod is Eretria fuit, Eretriaci appellate, quorum omne bonum in mente positum et mentiset mentis F² ementis A²NB A ¹ acie qua verum cerneretur, ErilliHerilli Mdv. ulli AB similia, sed opinor explicata uberius et ornatius. 130Hos si contemnimus et iam abiectos putamus, illos certe minus despicere debemus: Aristonem, qui cum Zenonis fuisset auditor re probavit ea quae ille verbis, nihil esse bonum nisi virtutem nec malum nisi quod virtutivirtutis B esset contrarium; in mediis ea momenta quae Zeno voluit nulla esse censuit. huic summum bonum est in is rebus neutram in partem moveri, quae ἀδιαφορία ab ipso dicitur. Pyrrho autem ea ne sentire quidem sapientem, quae ἀπάθεια ἀπάθεια Asc. ² apati AB nominatur. Has igitur tot sententias ut omittamus, haec videamus, quaehaec nunc vid. quae Lb. nunc del. Ha. nunc remanent et quae Pl. nunc diu multumque defensa sunt. 131Alii voluptatem finem esse voluerunt, quorum princeps Aristippus, qui Socratemsocraten AN audierat, unde Cyrenaici, post Epicurus, cuius est disciplinanunc disciplina del. A²B² (-nam B¹) om. N notior nec tamen cum Cyrenaicis de ipsa voluptate consentiens. voluptatem autem et honestatem finisfinem N esse Calliphocallipho Rom. calippo AB censuit, vacareuacari A¹B omni molestia Hieronymus, hoc idem cum honestate Diodorus, ambo hi Peripatetici. honeste autem vivereuiuere A³ uidere A¹B fruentem rebus is quas primas homini natura conciliet et vetus Academia censuit, ut indicant scripta Polemonis quem Antiochus probat maxime, et Aristoteles eiusque amici huchuc dett. Urs. nunc AB proxime videntur accedere. introducebat etiam Carneades, non quo probaret sed ut opponeretopponeret A²N -pen- B² oppenere B¹ -pon- A ¹ Stoicis, summum bonum esse frui rebus is quas primas natura conciliavisset. honestehoneste dett. Dav. -ta A¹B¹ -tum A²B² autem vivere,vivere dett. Dav. uidere NB¹ -etur AB² quod ducatur a conciliatione naturae, Zeno statuit fine esse bonorum, qui inventor et princeps Stoicorum fuit.