26 Cic. Verr. 2, 1, 65–67

65 ↷Hic Philodamus, posteaquam ius suum obtinere non potuit, ut humanitatem consuetudinemque suam retineret laborabat. Homo, qui semper hospitalissimus amicissimusque nostrorum hominum existimatus esset, noluit videri ipsum illum Rubrium invitus domum suam recepisse; magnifice et ornate, ut erat in primis inter suos copiosus, convivium comparatcomparat Dp rell. Non. (Zielinski p. 193): apparat q1 Muell.; rogat Rubrium ut quos ei commodum sit invitet, locum sibi soli, si videatur, relinquat; etiam filium suum, lectissimum adulescentem, foras ad propinquum suum quendam mittit ad cenam. 66Rubrius istius comites invitat; eos omnis Verres certiores facit quid opus esset. Mature veniunt, discumbitur. Fit sermo inter eos, et invitatio ut Graeco more biberetur; hortatur hospes, poscunt maioribus poculis, celebratur omnium sermone laetitiaque convivium. Posteaquam satis calere res Rubrio visa est, „Quaeso“, inquit, „Philodame, cur ad nos filiam tuam non intro vocari iubes?“ Homo, qui et summa gravitate et iam id aetatis et parens esset, obstipuitobstipuit (ops. p) pqλ: obstupuit Dr rell. hominis improbi dicto. Instare Rubrius. Tum illeille πb: om. DΨ, ut aliquid responderet, negavit moris esse Graecorum ut in convivio virorum accumberent mulieres. Hic tum alius ex alia parte, „Enim vero ferendum hoc quidem non est; vocetur mulier!“ Et simul servis suis Rubrius ut ianuam clauderent et ipsi ad foris adsisterent imperat. 67Quod ubi ille intellexit, id agi atque id parari ut filiae suae vis adferretur, servos suos ad se vocat; his imperat ut se ipsum neglegant, filiam defendant; excurrat aliquis qui hoc tantum domestici mali filio nuntiet Clamor intereapugna inter contra codd. Rufinianus fit tota domo; inter servos Rubri atque hospitis iactatur domi suae vir primariusprimarius Non. edd.: primus codd.: (optimus s et ed. Iunt.) et homohomo πb Non.: om. DΨ honestissimus; pro se quisque manus adfert; aqua denique ferventi a Rubrio ipso Philodamus perfunditur. Haec ubi filio nuntiata sunt, statim exanimatus ad aedis contendit, ut et vitae patris et pudicitiae sororis succurreret; omnes eodem animo Lampsaceni, simul ut hoc audierunt, quod eos cumcum Dpq: tum Ψ Philodami dignitas tum iniuriae magnitudo movebat, ad aedis noctu convenerunt. Hic lictor istius Cornelius, qui cum eius servis erat a Rubrio quasi in praesidio ad auferendam mulierem conlocatus, occiditur; servi non nulli vulnerantur; ipse Rubrius in turba sauciatur. Iste, qui sua cupiditate tantos tumultus concitatos videret, cupere aliquaaliqua Dpr: aliq. KZ: aliquo L evolare, si posset.