6 Cic. Phil. 2, 13–15

13Sed quoniam illis quos nominavi tot et talibus viris res publica orbata est, veniamus ad vivos qui duo de consularium numero reliqui suntex (e t) consulari D. L. Cotta, vir summo ingenio summaque prudentia, rebus eis gestis quas tu reprehendis supplicationem decrevit verbis amplissimis, eique illi ipsi quos modo nominavi consulares senatusque cunctus adsensus estest] pĩ add. V2 sup. l.; qui honos post conditam hanc urbem habitus est togato ante me nemini. 14L. Caesar, avunculus tuus, qua oratione, qua constantia, qua gravitate sententiam dixit in sororis suae virum, vitricum tuum! Hunc tu cum auctorem et praeceptorem omnium consiliorum totiusque vitae debuisses habere, vitrici te similem quam avunculi maluistiesse maluisti D. Huius ego alienus consiliis consul usus sumconsultus ussum V: consul tum usus sum Halm: tu, sororis filius, ecquid ad eum umquam de re publicapublica om. V1 rettulisti? Atat Faernus: ad V: om. D ad quos refert? di immortales! Ad eos scilicet quorum nobis etiam dies natales audiendi sunt. Hodie non descendit Antonius. 15Cur? Dat nataliciamnatalicia D in hortis. Cui? Neminem nominabo: putateputatote eum D tum Phormioni alicui, tum Gnathoni, tum etiametiam om. D Ballioni. O foeditatem hominis flagitiosam, o impudentiam, nequitiam, libidinem non ferendam! Tu cum principem senatorem, civem singularem tam propinquum habeas, ad eum de re publica nihil referas, referas ad eosrefers, ad eos refers D qui suam remsuam rem V: domum suam D nullam habent, tuam exhauriunt? Tuus videlicet salutaris consulatus, perniciosus meus.