2 Cic. Phil. 2, 3–4

3 ↷Contra rem suam me nescio quando venisse questus est. An ego non venirem contra alienum pro familiari et necessarionecessario meo D, non venirem contra gratiam non virtutis spe, sed aetatis flore conlectam, non venirem contra iniuriam quam iste intercessoris iniquissimi beneficio obtinuit, non iure praetorio? Sed hoc idcirco commemoratum a te puto utut] uit V: uti Halm te infimo ordini commendares, cum omnes tecum omnes te Halm: cum omnes V2: om. V1 recordarentur libertini generum et liberos tuos nepotes Q. Fadi, libertini hominis, fuissesed hoc ... fuisse om. D. At enim te in disciplinam meam tradideras – nam ita dixisti – domum meam ventitarasventitabas Cobet. Ne tu, si id fecisses, melius famae, melius pudicitiae tuae consuluisses. Sed neque fecisti nec, si cuperes, tibi id per C. CurionemC. om. V facere licuisset. 4Auguratus petitionem mihi te concessisse dixisti. O incredibilem audaciam, o impudentiam praedicandam! Quo enim tempore me augurem a toto conlegio expetitum Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt – necneque D enim licebat a pluribus nominari – tu nec solvendo eras necnec solvendo eras Vc: nec eras t: nec solus deeras ns te ullo modo nisi eversa re publica incolumem foreincolumem fore c ('quo numero ita iuvantur aures meae ut non dubitem quin ita scriptum sit a Cicerone' Ferrarius): fore incolumem cett. putabas. Poteras autem eo tempore auguratum petere cum in ItaliaItaliae V: Italia C. Halm Curio non esset, aut tum cum es factus unam tribum sine Curione ferre potuisses? cuius etiam familiares de vi condemnati sunt, quod tui nimis studiosi fuissent.