34 Cic. Mil. 92–94

92Sed iam satis multa de causa, extra causam etiam nimis fortasse multa. Quid restat nisi ut orem obtesterque vos, iudices, ut eam misericordiam tribuatis fortissimo viro quam ipse non implorat, ego etiam repugnante hoc et imploro et exposco? Nolite, si in nostro omnium fletu nullam lacrimam aspexistisaspexeritis Σ Milonis, si voltum semper eundem, si vocem, si orationem stabilem ac non mutatam videtis, hoc minus ei parcere: haud scio an multo etiam sit adiuvandusetiam sit adiuv. HEδ: etiam adiuv. sit T: sit etiam adiuv. P. magis. Etenim si in gladiatoriis pugnis et in infimiin infimi duo Oxx. ed R: om. in PHETδ generis hominumhominum PΣHb omnium ETα condicione atque fortuna timidos et supplicesatque suppl. P et ut vivere liceat obsecrantis etiam odisse solemus, fortis et animososatque anim. P (contra Severian. Rhet. L. p. 368) et se acriter ipsosipsos PHb, Severian.: ipsi ETα morti offerentis servariservari ΣHb2, Severian.: -are PETab1 cupimus, eorumque nos magis miseret qui nostram misericordiam non requirunt quam qui illam efflagitant, quanto hoc magis in fortissimis civibuscivibus om. H facere debemus! 93Me quidem, iudices, exanimant et interimunt hae voces Milonis quas audio adsidue et quibus intersum cotidie. „Valeantvaleant] valeant valeant H“, inquit „valeant cives meimei cives valeant ΣH; sint incolumes, sint florentes, sint beati; stet haec urbsurbs cara H praeclara mihique patria carissima, quoquo modo erit merita de memerita de me erit Tδ; tranquilla re publica mei cives, quoniam mihi cum illis non licet, sine me ipsi, sed propterpropter PΣH: per cett. me tamen perfruantur. Ego cedam atque abibo. Si mihi bona re publicabona re p PΣH: re p. bona ETwδ frui non licuerit, at carebo mala, et quam primumprimam Ernesti tetigero bene moratam et liberam civitatem, in ea conquiescam. 94O frustra“ inquit „meimihi P (contra Quintil. vi. 1. 27) suscepti labores, o spes fallaces, o cogitationeso cogit. ETδ, Quintil.: et cogit. P: cogit H inanes meae! Ego cum tribunus plebis re publica oppressa meme om. H: fort. senatui me numeri gratia) senatui dedissemdedidissem Garatoni quem exstinctum acceperam, equitibus Romanis quorum vires erant debiles, bonis viris qui omnem auctoritatem Clodianis armis abiecerant, mihi umquam bonorum praesidium defuturum putarem? Ego cum te“ – mecum enim saepissime loquitur – „patriae reddidissem, mihi putarem in patria non futurumput. in patr. non fut. P: fut. in patr. non put. ΣHEw: non fut. in patr. put. Tδ locum? Ubi nunc senatus est quem secuti sumus, ubi equites Romani illiilli semel P, illi“ inquit „tui? ubi studia municipiorum, ubi Italiae voces, ubi denique tuatua illa P, M. Tulli, quae plurimis fuit auxilio, vox atqueatque PΣHE: et Tδ defensio? Mihine ea soli qui pro te totiens morti me obtuli nihil potest opitulari?“ Necneque H vero haec,