23 Cic. Cluent. 62–64

62 ↷ Quaero enim dede Σs: abs cett. te, T. AttiAtti] Acci s (duplici t hoc nomen scriptum est in P §147, in Σ §§149, 150, in B §149), relictis iam ceteris argumentis omnibus, num Fabricios quoque innocentis condemnatos existimes, num etiam illa iudicia pecunia corrupta esse dicas, quibus inin αa: om. Mμ iudiciis alter a Staieno solo absolutus est, alter etiam ipse se condemnavit. Age, si nocentesages innocentis Σa, cuius malefici? num quid praeter venenum quaesitum quo Habitus necaretur obiectum est? num quid aliud in illis iudiciis versatum est praeter hasce insidias Habito ab Oppianico per FabriciumFabricium Σa: Fabricios Mμ factas? Nihil, nihil, inquaminquam ςa: unquam Mbψ exstat memoria Σa: exstant memoriae Mμ, aliud, iudices, reperietis. Exstat memoria, sunt tabulae publicae; redargue me, si mentior; testium dicta recita, doce in illorum iudiciis quid praeter hoc venenum Oppianici non modo in criminis sed in male dicti locolocum Σa sit obiectum. 63Multa dici possunt qua re ita necesse fuerit iudicari, sed ego occurram exspectationi vestrae, iudices. Nam etsietsi αa: si Mμ a vobis sic audior ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem, tamen vocat me alio iam dudum tacita vestra exspectatio quae mihi obloqui videtur: „Quid ergo? negasne illud iudicium esse corruptum?corruptum esse Σa (contra Quintil. ix. 2. 51)“ Non nego, sed ab hoc corruptum non esse confirmo. „A quo igitur est corruptum?“ Opinor, primum, si incertum fuisset quisnam exitus illius iudici futurus esset, veri similius tamen esset eum potius corrupisse qui metuisset ne ipse condemnaretur quam illumille a qui veritus esset ne alter absolveretur; deinde, cum esset nonnon Σa: nemini Mμ dubium quid iudicari necesse esset, eum certe potius qui sibi aliquaaliqua M: alia μa ratione diffideret quam eum qui omni ratione confideret; postremo certe potius illum qui bis apud eos iudices offendisset quam eum qui bis causambis causam Σa: bis causam iis (his b) Mbψ: bis iis causam ς, Baiter probavisset. 64Unum quidem certe nemo erit tam inimicusinimicus αa, Quintil. v. 10. 68, Rufinian. Rhet. M. p. 42: iniquus Mμ Cluentio qui mihi non concedat, si constet corruptum illud esse iudiciumiudicium esse Σa (contra Quintil.), aut ab Habito aut ab Oppianico esse corruptum; si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico; si ostendo ab Oppianicoab Oppianico om. Σb2a, purgo Habitum. Qua re, etsi satis docui rationem nullam huic corrumpendi iudiciiudicii b2ψ2a: om. Mμ fuisse, ex quo intellegitur ab Oppianico esse corruptum, tamen de illo ipso separatim cognoscite.